Filmy twórczość artystyczna

Julio Arenas (Jose Coronado), słynny aktor, znika podczas kręcenia filmu. Jego ciała nigdy nie odnaleziono, a policja zakończyła dochodzenie. Dwadzieścia dwa lata później program telewizyjny poświęca jeden wieczór tej tajemniczej sprawie i prosi o zeznanie najlepszego przyjaciela Julio, reżysera filmu, Miguela Garaya (Manolo Solo). Jadąc do Madrytu, Miguel zagłębi się w swoją przeszłość...

Opowieść o miłości wyprzedzającej swój czas i intymnej więzi zdolnej przełamać niejedno tabu, ubiera w kostium – akcja rozgrywa się w Bretanii w 1770 roku – jak najbardziej współczesne pragnienia i uczucia. Bohaterkami filmu są szykowana do aranżowanego małżeństwa arystokratka Heloiza oraz przybyła z Paryża malarka, Marianna. Ta druga ma namalować portret tej pierwszej, ale w sekrecie: Heloiza nie chce bowiem pozować, buntując się w ten sposób przeciwko przymusowemu zamążpójściu. Marianna dyskretnie obserwuje swoją modelkę, intensywnie tworzy, ale niszczy kolejne wersje obrazu. Czuje, że nie pozna prawdziwego oblicza młodej kobiety tak długo, jak sama będzie ukrywać własne. Czasem burzliwa, jak ocean u wybrzeży Bretanii, czasem intymna, jak cisza panująca w malarskiej pracowni; relacja pomiędzy obiema kobietami przyjmie nieoczekiwany kierunek. Arystokratkę i artystkę połączy wspólna tajemnica.

Młody malarz Jacques "Marzyciel" (Guillaume des Forêts), pewnej nocy spaceruje po Pont Neuf i spotyka młodą dziewczynę (Isabelle Weingarten), która rozważa samobójstwo. Po tym, jak próbowała wskoczyć do Sekwany, a Jacques ją zatrzymał, spotkali się. Następnej nocy spotykają się ponownie, a młoda dziewczyna Marthe zwierza się mu...

Podczas jednego z wystawnych bali, Pan Neville - młody rysownik, zgadza się podpisać kontrakt z Panią Herbert na namalowanie posiadłości jej męża. Ma na to dwanaście dni, ponieważ w tym czasie, pan domu wyjeżdża do Southampton. Wszystko wydaje się układać znakomicie, do momentu, gdy córka Pani Herbert, Pani Talmann, zasugeruje Panu Neville'owi, że jest jedynym świadkiem zabójstwa Pana Herberta.

Monumentalne, ośmioczęściowe dzieło, które jest swobodną adaptacją powieści Balzaca „Historia trzynastu”. Kronika prób prowadzonych przez dwie trupy teatralne, przygotowujące się do wystawienia tragedii greckich Ajschylosa, „Prometeusza w okowach” i „Siedmiu przeciw Tebom”. Perypetie bohaterów, zarówno postaci scenicznych, jak i zaprzątnietnych codziennością aktorów, stanowią odbicie zagadkowej historii tajnego bractwa w Paryżu,

Akcja toczy się na planie nowej produkcji pt. "Przedstawiam wam Pamelę", w której pod kierownictwem uznanego francuskiego reżysera (w tej roli sam Truffaut) występuje zastęp gwiazd. Bardzo szybko ich problemy osobiste zaczynają wpływać na proces tworzenia: hollywoodzka sensacja Julie wpada w depresję, partnerujący jej Alphonse dziecinnie grymasi, starzejąca się Severine nie może zapamiętać kwestii i do tego popija... W tym całym zamieszaniu wyraźnie uwidacznia się rola reżysera, który jako jedyny czuwa nad całościową koncepcją dzieła, pozornie pozostając na uboczu.

Film jest drobiazgową analizą układów panujących w społeczeństwie, analizuje relacje ludzi zakochanych lub złączonych ideą rewolucji. Reżyser spogląda również krytycznym okiem na studenckie zamieszki we Francji lat sześćdziesiątych i z przymrużeniem oka przedstawia poglądy współczesnych na temat historii. Zlepek myśli, poglądów, idei uzupełnia krytycznym spojrzeniem na społeczeństwo i przemysł filmowy czasów dzisiejszych.

Francuski pisarz Paul (Francis Frappat), czeka bez złudzeń na ducha wielkiego poety Fernando Pessoa (Miguel Yeco) na nabrzeżu Tagu w Lizbonie. W międzyczasie spotyka różnych ludzi ze swojej przeszłości, którzy odkrywają zapomniane wspomnienia. "Spotyka" młodego narkomana, kulawego filozofa i sprzedawcę losów loteryjnych, chemika-taksówkarza...

Po szoku wywołanym atakiem zamachowca-samobójcy w 2015 r. Raphael Mehlman (Arthur Molinier), młody paryski Żyd, ponownie rozważy swoje życie i wiarę. Jego brat, pisarz Joël Mehlman (Franck Zerbib), rozwija powieść, a następnie zatraca się między swoimi bohaterami a rzeczywistością, mieszając w ten sposób swoją fikcję z własnym życiem.

Ładny dom na dole parku, w Yvelines. Kiedy jej mąż i dzieci odchodzą, Isabelle (Lucia Bosè) jest sama z przyjaciółką (Jeanne Moreau), a godziny mijają powoli. Martwi się przemocą, jaką jej córka Nathalie doznaje w szkole, ale nie może znieść myśli o wysłaniu jej do szkoły z internatem.