Lubię Addamsów i to samo tyczy się filmów kryminalnych. Biorąc pod uwagę, że ten serial łączy obie te rzeczy to można było więc się spodziewać, że ten serial mi się spodoba. No i tak rzeczywiście było. Co tu dużo pisać, wprost zachwycił mnie on. Poczynając od humoru, którym charakteryzują się Addamsowie a kończąc na tym mrocznym klimacie czy tych wszystkich nadnaturalnych elementach, które są tutaj przedstawiane. Wszystko tu było wyśmienite. Najbardziej jednak zachwyciły mnie tutaj dosłownie trzy rzeczy. Po pierwsze Jenna Ortega jako Wednesday. Mógłbym tutaj godzinami się rozpisywać zachwycony tym jak mistrzowsko wypadła ona, ale tego nie zrobię. Po drugie relacja Wednesday oraz Enid, które są dosłownie jak ogień i woda. Z dużą przyjemnością oglądało się ich utarczki słowne jak i ogólnie ich interakcje między sobą. Scena w której stoję przed sobą na tle swojego pokoju nie dość, że wizualnie prezentuje się naprawdę dobrze, to jeszcze mocniej uwypukla różnice między nimi. I w końcu po trzecie rączka. Niby to zwykła ręka, ale tyle w niej emocji było, że ja nie mogę.
Jak ktoś jeszcze nie widział to gorąco polecam sprawdzić. Już zacieram rączki na drugi sezon. Oby był równie dobry, bo w innym wypadku będę zły.
Pozostałe
- Komentarze
- Nagrody
- Wiadomości
- Wytwórnie
- Seanse TV
- Repertuar
- Inne strony www
Proszę czekać…
Sama postać Wednesday to jakieś 99% sukcesu tego serialu. I pod kątem wizualnym, i pod kątem jej kąśliwych i pełnych wisielczego humoru tekstów. Reszta jest właściwie nijaka. Ok, polubiłem jeszcze postać Enid. Ale czy to wystarcza, by polecić ten serial? Pewnie, że tak! Choć fakt faktem jego fenomen opiera się tylko i wyłącznie na głównej bohaterce. Co do fabuły – szkoda, że zbyt łatwo się domyślić, kto jest odpowiedzialny za całe zamieszanie. Jednocześnie jestem pełen obaw, że ekscentryzm Wednesday runie w gruzach w kolejnych sezonach (będzie coraz bardziej otwarta na innych, doświadczy miłości itd, przez co ten jej dziwny urok, stanowiący o sukcesie serialu, odejdzie w zapomnienie).